İşin aslı şu ki; ön görülmeyen durumlar maçın kaderini belirledi.
Başakşehir adına görülen kırmızı kart kendi oyun planlarını bozarken, Falcorelli’nin sakatlanmasıyla mecburiyetten yapılan oyuncu değişikliği Trabzonspor adına oyuna en büyük etkiyi gösterdi.

Fatih Tekke'nin oyuna müdahalelerini eleştirirken yıkıcı olmak istemiyorum. Kulübenin yeterince alternatifli olmadığını biliyoruz. Ancak, bir oyuncu uzun süre hiç süre alamazken birden bire ilk 11 başlaması ya da birkaç maç üst üste ilk 11 başlayan bir oyuncunun, daha sonra oyuna etki edebileceğine inanılmayarak tamamen dışarıda bırakılması ciddi bir tezat oluşturuyor.

Dengeleri bozmamak önemli fakat verim alınamayan bazı oyunculara fazla tolerans gösterilmemeli. Okay Yokuşlu'nun üst üste yaptığı bireysel hatalar, Baniya'nın önünü açmalı.
İleri uçtaki dört oyuncumuz geçiş hücumu dışında yerleşik savunmalara karşı kaç maçtır etkisiz. Bu dörtlüde yalnızca sol kenar oyuncusunu değiştirerek toparlanma beklemek gerçekçi değil.

Trabzonspor, 10 kişi kalan rakibine karşı oyun üstünlüğünü kuramazken mecburiyete dayanmayan ilk oyuncu değişikliğini 86. dakikada yaptı. Fatih Tekke’nin genel oyun planlarındaki başarısını oyun içi müdahalelerinde göremiyoruz. Ayrıca Fatih Hocanın radikal kararlar alma konusunda zaman zaman pasif kaldığını düşünüyorum.

Muçi’nin oynatılmasını eleştirmedim; fakat sol kanatta kullanılmasına hep karşı oldum.
İstatistiklerine rağmen Felipe Augusto hamle oyuncusu olarak kenarda tutulabilir ve Muçi, belki de forvet arkasında set hücumundaki bağlantıyı sağlayarak daha doğru bir rol üstlenebilir.

Çalışmakla ve antrenör dokunuşuyla düzeltilemeyecek sorunların da olduğu aşikâr. Elbette minimum hasarla varacağımız transfer dönemi geleceğe daha güvenle bakmamızı sağlayabilir; ancak radikal müdahalelere de ihtiyaç var.

Alınan iyi sonuçlara ve toplanan puanlara rağmen bu takımın hâlâ kırılgan olduğunu, inişli çıkışlı performansların yaşanabileceğini söylüyorduk. Bugün, oyuncu eksiklikleriyle birlikte bu gerçeklerle yeniden yüzleşiyoruz.

Taraftarın da tabloyu doğru okuması gerekiyor. Zaman zaman yükselen tepkiler elbette anlaşılır; insanlar bu takımın daha fazlasını yapabileceğine inanıyor. Bu bir yandan da güzel çünkü kitleler, inandıkları projenin peşinden gider.

Puan tablosunda üçüncü sıradayız; yapılanmanın başında, kötü oynadığımız maçları bile büyük takım refleksiyle kazanıyoruz. Kazan kaldıracak bir durum yok.
Taraftarın nabzını tek başına tutmaya çalışan, beklentiyi gerçekçi seviyeye çekmeye çalışan Fatih Tekke’ye yönetim kanadından destek gerekiyor.