Yönetim hataları, kadro mühendisliğindeki problemler, saha içi organizasyondaki aksamalar ve daha niceleri...
Uzun süredir kamuoyunu oyalayan bu konular, aslında saha içi sonuçlarını düzeltmek ve sürdürülebilir bir Trabzonspor'u yaratma çabasından başka bir şey değil. Lig başında gelen seri galibiyetler tek başına bu problemlerin ortadan kalktığı anlamına gelmediği gibi; alınan galibiyetler de yalnızca üç puan demek değildir. Çünkü futbolda galibiyet; sahadaki problemleri iyileştiren, görünmez yaralara merhem olan bir ilaçtır.
Alınan seri galibiyetler, bir takımın yaşadığı teknik, taktik ya da mental sıkıntıları kökten ortadan kaldırmaz. Ama onları görünmez hale getirecek bir perde çeker. Bu durum, bütün problemleri teknik ekip ve yönetim tarafından yönetilebilir hale getirir.
Galibiyet serileri yalnızca sahadaki oyunu değil, takım olma duygusunu da derinden besler. Peş peşe gelen zaferler, oyuncular arasında ortak bir gurur ve aidiyet yaratır; bu da sahada başlayan birlikteliğin saha dışında arkadaşlığa dönüşmesini kolaylaştırır. Çünkü aynı hedef için birlikte ter döken, zorlukları beraber aşan insanlar arasında doğal olarak güçlü bağlar oluşur. Galibiyetin verdiği güven ve mutluluk paylaşıldıkça, takım sadece futbolcuların toplamı olmaktan çıkar.
Trabzonspor’un tarihine bakıldığında da bu gerçek nettir: Bordo-mavili camia, en büyük başarılarını ancak kenetlendiğinde, “bir” olduğunda kazanmıştır. Bu yüzden son yıllarda eksikliği hissedilen en önemli unsur da işte bu takım olma duygusudur.
Dün akşamki maç özelinde elbette eleştirilecek çok şey var. Ancak gelen seri galibiyetler, beni de etkilemiş olacak ki bu yazıda bu konulara girmek istemiyorum. En büyük temennim, sorunların çözümünde bir katalizör görevi görecek bu galibiyetlerin yanında; takım üzerinde tasarruf yetkisi bulunanların doğru hamlelerle bu başarıyı sürdürülebilir hale getirmeleridir. Çünkü zaferler geçicidir, ama sürdürülebilir başarı, Trabzonspor’un geleceğini inşa edecek tek gerçek ilaçtır.